ปัญหาอุตสาหกรรมเหล็กในประเทศไทย ที่คนในประเทศก็อาจไม่รู้

เหล็กเส้นนั้นเป็นส่วนประกอบสำคัญในการก่อสร้าง โดยสิ่งนี้จะสัมพันธ์กับการขยายตัวของเศรษฐกิจของไทย แต่อุตสาหกรรมเหล็กนั้นมีปัญหาเบื้องลึกเบื้องหลังหลายอย่าง โดยแม้ว่าในช่วงปีที่ผ่านมาจะมีการก่อสร้างอยู่เยอะ แต่อุตสาหกรรมเหล็กกลับไม่เติบโตตามเลย เหตุผลเพราะในตลาดประเทศไทยไม่ได้มีแต่เหล็กจากภายในประเทศเท่านั้น แต่มีเหล็กจากประเทศจีนเป็นจำนวนมาก

ทำไมเหล็กจากต่างประเทศถึงเข้าสู่ประเทศไทยเยอะ

แม้ว่าในไทยจะมีผู้ผลิตเหล็กรายใหญ่อยู่หลายราย โดยในไทยก็มีมิลล์คอน สตีล ที่ก่อตั้งโดยคุณสิทธิชัย ลีสวัสดิ์ตระกูล แต่เพราะประเทศจีนมีการเติบโตที่รวดเร็วในช่วงที่ผ่านมา ทำให้มีความต้องการเหล็กเพิ่มขึ้น และเกิดผู้ผลิตเหล็กมากขึ้นตามเช่นกัน เหตุผลนี้ทำให้เหล็กที่มีการผลิตเหล์อต้องส่งออกไปยังประเทศอื่น ซึ่งไทยก็เป็นประเทศเหล่านั้นเช่นกัน แม้ว่าจะมีการเก็บภาษีนำเข้า แต่สุดท้านเหล็กก็ถูกกว่าเหล็กจีนไม่ได้อยู่ดี แต่คุณภาพเหล็กจีนกับเหล็กไทยนั้นต่างกัน เพราะเหล็กจีนส่วนมากไม่ได้ตามมาตรฐานและอาจเป็นปัญหาเรื่องโครงสร้างอาคารในระยะยาว

กระทรวงอุตสาหกรรมแก้ปัญหาด้วยการใช้ มอก. ใหม่

การใช้ มอก. อันใหม่จะช่วงแบ่งคุณภาพของเหล็กให้ชัดมากขึ้น โดยกำหนดให้ผู้ผลิตต้องแสดงชนิดของเตาหลอมโดยการทำเหล็กเป็นตัวนูนเพิ่มลงในเนื้อ ซึ่งเตาหลอมจะมีอยู่ 2 ประเภทคือ EF และ IF

เตา EF จะสามารถควบคุมเหล็กให้มีคุณภาพเสมอ ส่วน IF เป็นเตาตลอมที่จะขึ้นอยู่กับคุณภาพเหล็กที่ใช้หลอม ซึ่งวิธีนี้จะทำให้คุณภาพไม่สม่ำเสมอ

ประเทศจีนมีกฎหมายควบคุมการผลิตที่รุนแรงขึ้น เตา IF ต้องปิดตัวลงที่ประเทศจีน แต่หลายเตาที่เป็น IF ย้ายมาผลิตที่ไทยทำให้เหล็กภายในประเทศมีความด้อยคุณภาพมากขึ้น และยังเพิ่มมลพิษให้มากขึ้เนไปอีก แตกต่างจากเตาหลอม EF ที่ควบคุมคุณภาพได้และเกิดมลพิษน้อยกว่า